Dana und Martin

 

Nazywamy się Dana i Martin piszemy i wydajemy samodzielnie (MDMOT) książki podróżnicze od 2006 roku.
Do dziś mamy na rynku wiele różnych książek podróżniczych z zakresu: motocykli terenowych, ulicznych, przygodowych (travel enduro) i mobilnych domów oraz snow trucków (większe pojazdy 4x4).
Nasz nowy projekt, który pragniemy zaprezentować na stronie www.4x4Europa.de, to podróż w terenie i po drogach całej Europy. W tym celu kupiliśmy Suzuki Jimny i przerobiliśmy go na coś.

 

Kim jesteśmy oboje:

My, Martin i Dana, poznaliśmy się w dużej firmie, gdzie każdy miał swoją pracę. Tak się złożyło, że oboje wywodzimy się ze środowisk inżynierskich, Dana z rysunku technicznego, ja ogólnie z inżynierii.

Od samego początku naszą pasją były podróże motocyklowe. Pierwsze wycieczki były wyprawami drogowymi z cięższymi podróżami enduro z krótkimi objazdami po nieutwardzonych drogach. Alpy Nadmorskie odwiedzano jesienią, a hiszpańskie Pireneje wczesnym latem. Dana zdobyła również prawo jazdy na motocykl i wybrała gamę Suzuki.
Odkąd jeździłem na motocrossie, szybko stało się dla nas jasne, że powinniśmy zwiększyć promień podróży i podróżować po pustyniach Afryki Północnej mniejszymi enduro.
Zimą każdą wolną chwilę przyciągaliśmy do Afryki Północnej, gdzie kilka razy jeździliśmy z KTM, Suzuki i Yamahą.
Dana zawsze jeździła na Suzuki (DR350 + DRZ400 + DR250), a ja jeździłem na nim (KTM 600, Yamaha WR450, Yamaha TT600r, KTM EXC 400, KTM 640, KTM 690).
Pokochaliśmy pustynię, a nasze wyprawy w tereny bez cywilizacji wydłużały się z roku na rok, co oznaczało tankowanie paliwa + wody przez co najmniej 2 dni na pustyni, 180-kilogramowe enduro często ważyło 250 kg. Lubimy wracać myślami do tego czasu i jesteśmy „irytowani”, że zrobiliśmy zdecydowanie za mało zdjęć. Jednak z czasem sytuacja polityczna w Afryce Północnej stawała się coraz trudniejsza i pozostała tylko Tunezja lub Maroko. Tunezja stała się jednym z naszych często odwiedzanych zimowych miejsc docelowych, gdzie (prawie) nie potrzebowaliśmy już GPS do nawigacji, ponieważ dobrze znaliśmy piaskownicę.
W 2006 wróciliśmy z Tunezji i spisaliśmy na kilku kartkach odbyte trasy i próbowaliśmy je sprzedać za kilka euro.Tak zaczęła się nasza druga randka.
Szukaliśmy nazwy firmy (M)artin (D)ana (MOT)torrad, z perspektywy czasu prawdopodobnie niełatwej do zapamiętania.
I tak po prostu nasze hobby przekształciło się w mały biznes.
W kolejnych latach każdą wolną chwilę spędzaliśmy planując i jeżdżąc terenowymi trasami. Bywało, że w piątek po pracy ruszaliśmy na motocykl, jechaliśmy 600 km, by w sobotę przejechać 1-3 trasy terenowe. Potem w niedzielę do domu, w poniedziałek do pracy.
Trwało to od 2006 do 2011 roku. Ale potem stawało się to dla nas coraz trudniejsze, musieliśmy aktualizować trasy, znajdować nowe trasy, a potem pracować przynajmniej 40 godzin tygodniowo.
Porozmawialiśmy z naszym pracodawcą i udało nam się skrócić 5-dniowy tydzień pracy do 4-dniowego, a kiedy to było dla nas za mało, pozwolono nam pracować 1 tydzień i mieć 1 tydzień wolnego.

Od 2016 roku przyszedł czas, rozstaliśmy się z naszym pracodawcą i pracowaliśmy tylko na nasze księgi. Wiedzieliśmy, że nigdy się na tym nie wzbogacimy, ale bylibyśmy szczęśliwi, gdyby starczyło nam na życie. Zmiana z nie bycia już pracownikiem a teraz odpowiadania tylko za siebie nie była dla nas trudna, często mieliśmy z tym do czynienia z góry, graliśmy różne scenariusze jak to może być i najważniejsze że wystarczy żyć dalej? podróżować? wykonywać naszą pracę? Czy możemy „po prostu” dogadać się we dwoje? Teraz, po 6 latach, możemy powiedzieć „tak”.

Do dziś niewiele się zmieniło, staramy się na bieżąco aktualizować księgi, tyle że jesteśmy nie tylko w trasie z motocyklem, ale i samochodem z napędem 4x4.
Życzymy Dana i Martinowi dużo zabawy podczas przeglądania naszej strony!